در آستانه سال تحصیلی جدید،
مقدم طلاب عزیز بالاخص طلاب جدیدالورود را به حوزه علمیه خواهران سراسر کشور به خصوص طلاب جدید الورود مدرسه علمیه شهیده بنت الهدی
 خیرمقدم عرض می نمایم.

ملائک فوج فوج اندر تکاپو// به تسبیح خدا و حمد بر او

با سلام در این قسمت سعی بر این داریم فرشتگان الهی را در قالب داستان برای شما معرفی کنیم باشد مورد قبول واقع شود و بتنونیم اطلاعت مفیدی را در اختیارتون قرار دهیم.

      بخش اول :فرشتگان نظر شده

1 .صرصائیل ملک ؛2 .خرقائیل ملک ؛3 . فطرس ملک ؛ 4 .راحیل ملک؛ 5 .سخائیل ملک؛6 .منصور ملک؛ 7. نکیر ومنکر ملک ؛8 . رقیب و عتید ملک؛9 .هاروت و ماروت ملک

 صرصائیل ملک

یکی از فرق هایی که بین معصومین (علیهم السلام) و دیگر بندگان خدا وجود دارد معجزات وادله ای است که از عالم دیگر توسط فرشتگان بر آنها نازل میشود و این عمل خداوند در خطاب به بهترین برگزیدگان خود در روی زمین دارای ارزش و جایگاهی رفیع است چنانکه هر عملی-حتی ازدواج - بهترین برگزیده اش علی بن ابیطالب (ع)توسط فرشته ای همچون  صرصائیل ملک بر پیامبر(ص) نازل می شود تا خلوص نیت بهترین معصومش را به بندگان ثابت کند از این رو لیاقت و ارزش کسی که با خلق خود صداقت و درستکاری را پیشه کندحتی در دنیا چنین پاداشی را عطا می کند.

امام صادق (ع) می فرماید:

شنیدم از پدرانم که علی بن ابیطالب )ع) فرمودند:روزی در خانه ام سلمه در حضور پیامبر اکرم (ص) بودم ناگاه ملکی نازل شد که بیست سر داشت و در هر سرش هزار  زبان بود که خدا را تسبیح و تصدیق مینمود. پیامبر احساس کرد جبرئیل است به او فرمود : ای جبرئیل !تا حالا تو را به این صورت ندیده بودم علت چیست؟

ادامه »

داشمندی به دیدار مردی زاهد و پرهیز کار رفت و از یکی از آشنایان او سنی زشت نقل کرد.زاهد گفت دیر که دیدن من آمده ای و اکنون نیز که آمده ای سه گناه کرده ای :یکی آن که مرا نسبت به برادر دینی خود بدبین ساخته ای/دوم آن که دل راحت و آسوده مرا به این سخن مشغول نمودی/سوم اینکه خود را در معرض تهمت سخن چینی قرار داده ای.

شرح حدیثی از حضرت امام جعفرصادق علیه‌السلام توسط حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای

«قَالَ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع مَنْ لَمْ یَكُنْ لَهُ وَاعِظٌ مِنْ قَلْبِهِ وَ زَاجِرٌ مِنْ نَفْسِهِ وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ قَرِینٌ مُرْشِدٌ اسْتَمْكَنَ عَدُوَّهُ مِنْ عُنُقِه»
شافی، صفحه‌ى 652

فى الفقیه، عن الصّادق (علیه‌السّلام) [حضرت امام جعفر صادق علیه‌السّلام فرمودند]: «من لم یكن له واعظ من قلبه و زاجر من نفسه و لم یكن له قرین مرشد استمكن عدوّه من عنقه». اولین چیزى كه موجب میشود كه انسان بتواند در مقابل دشمنش - كه مراد، شیطان است - ایستادگى كند و مانع بشود از تصرف دشمن و تسلط دشمن، [این است كه:] «واعظ من قلبه»؛ از قلب خود واعظى براى خود داشته باشد. قلب متذكر بیدار، انسان را نصیحت میكند، موعظه میكند. یكى از بهترین وسائلِ اینكه انسان قلب را وادار كند به موعظه‌ى خود و فعال كند در موعظه‌ى خود، همین دعاهاست، دعاهاى مأثور - صحیفه‌ى سجادیه و سایر دعاها - و سحرخیزى؛ اینها دل انسان را به عنوان یك ناصح براى انسان قرار میدهد. اول این است: «واعظ من قلبه».

[دوم اینكه:] «و زاجر من نفسه»؛ از درونِ خود یك زجركننده‌اى، منع‌كننده‌اى، هشداردهنده‌اى داشته باشد. اگر این دو تا نبود، «و لم یكن له قرین مرشد»، یك دوستى، همراهى كه او را ارشاد كند، به او كمك كند، راهنمائى كند، این را هم نداشته باشد - كه این، سومى است - كه اگر چنانچه از درون، انسان نتوانست خودش را هدایت كند و مهار نفسِ خودش را در دست بگیرد، [باید] دوستى داشته باشد، همراهى داشته باشد، همینى كه فرمودند: «من یذكّركم اللَّه رؤیته»، كه دیدار او شما را به یاد خدا بیندازد؛ اگر این هم نبود، «استمكن عدوّه من عنقه»؛ خود را در مقابل دشمنِ خود مطیع كرده است؛ دشمنِ خود را مسلط كرده است بر خود و بر گردن خود، كه سوار بشود. كه [منظور از] دشمن، همان شیطان است. اینها لازم است. از درون خود، انسان، خود را نصیحت كند. بهترین نصحیت كننده‌ى انسان، خود انسان است؛ چون از خودش انسان گله‌مند نمیشود. هر كسى انسان را نصیحت كند، اگر قدرى لحن او تند باشد، انسان از او گله‌مند میشود؛ اما خود انسان، خودش را نصیحت كند؛ دشنام بدهد به خودش، ملامت كند، سرزنش كند خودش را؛ اینها خیلى مؤثر است. موعظه كند، زجر كند. در كنار اینها، یا به جاى اینها اگر نبود، آن وقت دوست، رفیق، كه دستگیرى كند انسان را.

گوش و چشم خود را در مقابل برادر مسلمانت تکذیب کن حتی اگر پنجاه نفر سوگند خوردند که او کاری کرده و او بگوید نکرده‌ام از او بپذیر و از آنها نپذیر …. هرگز چیزی که مایه‌ی ننگ اوست و شخصیتش را از میان می‌برد، در جامعه پخش مکن که از آنها خواهی بود …

امام کاظم(ع)