حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود:

عابدی از بنی اسرائیل سه سال پیوسته دعا می‎كرد تا خداوند به او پسری عنایت كند، ولی دعایش مستجاب نمی‎شد، روزی در ضمن مناجات عرض كرد:

یا رب اَبَعیدُ انا منك تَسْمَعنی اَمْ قَریب فلا تجیبنی خدایا! آیا من از تو دورم كه سخنم را نمی‎شنوی یا تو نزدیكی ولی جوابم را نمی‎دهی.

در خواب به او گفتند:

مدّت سه سال است خدای را با زبانی كه به فحش و ناسزا عادت كرده و قلبی آلوده به ستم و نیّت دروغی می‎خوانی، اگر می‎خواهی دعایت مستجاب شود فحش و ناسزا را رها كن و از خدا بترس، قلبت را از آلودگی پاك كن و نیّت خود را نیز نیكو گردان.

یا مسهّل
حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام ) فرموده است: در شگفتم برای کسی که از چهار چیزبیم دارد، چگونه به چهار کلمه پناه نمی برد!
در شگفتم برای کسی که ترس بر او غلبه کرده، چگونه به ذکر «حسبنا الله و نعم الوکیل» (آل عمران ایه ۱۷۱) پناه نمی برد. در صورتی که خداوند به دنبال ذکر یاد شده فرموده است: پس (آن کسانی که به عزم جهاد خارج گشتند، و تخویف شیاطین در آنها اثرنکرد و به ذکر فوق تمسک جستند) همراه با نعمتی از جانب خداوند (عافیت) و چیزی زاید بر آن (سود در تجارت) بازگشتند، و هیچگونه بدی به آنان نرسید.
در شگفتم برای کسی که اندوهگین است چگونه به ذکر «لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین» (سوره انبیاء آیه ۸۷) پناه نمی برد. زیرا خداوند به دنبال این ذکر فرموده است:

«پس ما یونس را در اثر تمسک به ذکر یاد شده، از اندوه نجات دادیم همین گونه مومنین را نجات می بخشیم.» (سوره انبیاء آیه ۸۸)
در شگفتم برای کسی که مورد مکر و حیله واقع شده، چگونه به ذکر «افوض امری الی الله، ان الله بصیر بالعباد» (سوره غافر آیه ۴۴) … پناه نمی برد. زیرا خداوند به دنبال ذکر فوق فرموده است: «پس خداوند (موسی را در اثر ذکر یاد شده) از شر و مکر فرعونیان مصون داشت.» (سوره غافر آیه ۴۵)
در شگفتم برای کسی که طالب دنیا و زیباییهای دنیاست چگونه به ذکر «ماشاءالله لاحول و لاقوة الا بالله» پناه نمی برد، زیرا خداوند بعد از ذکر یاد شده فرموده است: «مردی که فاقد نعمتهای دنیوی بود، خطاب به مردی که از نعمتها برخوردار بود) فرمود: اگر تو مرا به مال و فرزند، کمتر از خود می دانی امید است خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد.

عارفی قصد تشرف به حج داشت.فرزندش از او پرسید:به کجا میروی؟

عارف گقت : به سوی خانه پروردگارم!فرزند,گمان می کرد که هر کس خانه ی او را ببیند,خود پروردگار را هم میبیند؛لذا مشتاق همراهی با پدر شد و گفت : چرا مرا با خود نمیبری؟ […]

پدر گفت:تو صلاحیت این سفر را نداری.فرزند گریه کردوبالاخره پدر را راضی نمود.

چون پدر و پسر به میقات رسیدند,هر دو مُحرِم شده و حرکت کردند و وارد بیت الله شدند.فرزند مان و مبهوت همه جا را نریست و پرسید:پروردگارم کجاست؟پدر گفت:خداوند در آسمان است.

فرزند این را که شنید , فریادی زد و بیهوش شد و از دنیا رفت.

پدر متأثر شد و فریاد برآورد:پسرم چه شد,پسرم کجاست؟

از زاویه خانه خدا,ندایی به گوشش رسید که تو خانه خدا را می خواستی و به آن رسیدی,و او خود پروردگار را می طلبیدو خدای خانه را یافت و اینک در مقامی بالا و در نزد پروردگار است.

داستان های کشف السرار,ص۵۶

گل افشانی

عمه سادات سلام علیک

معصوم‌ترین ستاره هستی

آشیانه ی آل محمد

؟

انسان های بلند همت ، هیچ گاه خودشان را ارزان نمی فروشند . آنان که در مقابل یک چشمک و ناز و خنده و وعده ، خلع سلاح می شوند و سپر می اندازند و دامن اختیار از دست می دهند . قیمت خود را نمی دانند و از نرخ بازار ارزشها بی خبرند .

اگر دل به چیزی می بندی ، به چیزی ببند که بیارزد . اگر عشق می ورزی ، عاشق چیزی شو که تو را هم قیمتی کند ، نه آن که تو را از ارزش بیندازد .

حیف است که دلها بی در و دروازه باشند و عشقها بی هویت و بی شناسنامه .

کاش انسان ها ، به اندازه کالایی که می خرند ، در دل بستن ها و محبت پیدا کردن ها هم حوصله و وسواس به خرج دهند .

کاش عشق ها این قدر حراج و بی قیمت و کوچه بازاری و دست مالی شده نبود .

راستی … ارزش خود را می دانی