وَ لا تَقُولَنَّ لِشَیْ‏ءٍ إِنِّی فاعِلٌ ذلِكَ غَداً إِلَّا أَنْ یَشاءَ اللَّهُ وَ اذْكُرْ رَبَّكَ إِذا نَسِیت‏

درباره هیچ کار و هیچ چیز مگو که من آن را فردا انجام خواهم داد مگر اینکه ( بگویی ) اگر خدا بخواهد . و اگر فراموش کردی همین که یادت آمد پروردگارت را یاد کن

گفتن ان شاء الله که اعتقاد  به قدرت و مشیت الهی را می رساند تکیه کلام اولیای الهی است . چنانچه در قرآن نیز از زبان پیامبران نقل شده است

حضرت یعقوب به فرزندانش میگوید (ِ وَ قالَ ادْخُلُوا مِصْرَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنِین‏) وارد مصر شوید ان شاء الله در امان خواهید بود .

حضرت موسی به  خضر میگوید (سَتَجِدُنِی إِنْ شاءَ اللَّهُ صابِرا) اگر خدا بخواهد مرا شکیبا خواهی یافت .

حضرت شعیب به موسی میگوید (سَتَجِدُنِی إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِین‏ )

اسماعیل به پدرش حضرت ابراهیم میگوید (ُ سَتَجِدُنِی إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِین‏) مرا ذبح کن ان شاء الله مرا از صابرین خواهی یافت .

البته واضح است که مراد از ان شاء الله صرف لقلقه زبان نیست بلکه مهم داشتن چنین بینشی در تمام ابعاد زندگی و در باور دل انسان است .

معلم یک کودکستان به بچه های کلاس گفت که میخواهد با آنها بازی کند . او به آنها گفت که فردا هر کدام یک کیسه پلاستیکی بردارند و درون آن به تعداد آدمهایی که از آنها بدشان میآید ، سیب زمینی بریزند و با خود به کودکستان بیاورند .فردا بچه ها با کیسه های پلاستیکی به کودکستان آمدند . در کیسه بعضی ها 2 بعضی ها 3 ، و بعضی ها 5 سیب زمینی بود معلم به بچه ها گفت : تا یک هفته هر کجا که می روند کیسه پلاستیکی را با خود ببرند . روزها به همین ترتیب گذشت و کم کم بچه ها شروع کردند به شکایت از بوی سیب زمینی های گندیده . به علاوه ،آن هایی که سیب زمینی بیشتری داشتند از حمل آن بار سنگین خسته شده بودند . پس از گذشت یک هفته بازی بالاخره تمام شد و بچه ها راحت شدند.

معلم از بچه ها پرسید : از اینکه یک هفته سیب زمینی ها را با خود حمل می کردید چه احساسی داشتید ؟

بچه ها از اینکه مجبور بودند ، سیب زمینی های بد بو و سنگین را همه جا باخود حمل کنند شکایت داشتند .آنگاه معلم منظور اصلی خود را از این بازی ، این چنین توضیح داد :

این درست شبیه وضعیتی است که شما کینه آدم هایی که دوستشان ندارید را دردل خود نگه می دارید و همه جا با خود می برید . بوی بد کینه و نفرت قلب شما را فاسد می کند و شما آن را به همه جا همراه خود حمل می کنید . حالا که شما بوی بد سیب زمینی ها را فقط برای یک هفته نتوانستید تحمل کنید .پس چطور می خواهید بوی بد نفرت را برای تمام عمر در دل خود تحمل کنید؟

روایتی در الدر المنثور سیوطی وجود دارد كه می‌گوید ابوذر غفاری یار پیامبر صل الله علیه و آله روزی در شام راه می رفت در حالی که شمشیر بر دوش گرفته بود و می گفت شمشیر را بر زمین نمی گذارم تا “واو” را در جای خود قرار دهید !! مردم پرسیدند چه اتفاقی افتاده؟ ابوذر گفت: معاویه واو “و الذین یکنزون” را از آیه

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ كَثِیراً مِنَ الْأَحْبارِ وَ الرُّهْبانِ لَیَأْكُلُونَ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ وَ یَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَ الَّذِینَ یَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا یُنْفِقُونَها فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِیمٍ  *  یَوْمَ یُحْمى‏ عَلَیْها فِی نارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوى‏ بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ هذا ما كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ فَذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ

برداشته است شاید گمان کنید یک “واو” اینقدر اهیت ندارد که ابوذر را مجبور به گرد و خاک و داد و بی داد کند ولی جریان به این سادگی نیست . معاویه با برداشتن واو معنی آیه را به کلی زیر و رو کرده بود.معنی آیه بدون واو اینگونه می شود که عده ای از  خاخام های یهود و کشیشان مسیحی…طلا و جواهر جمع کرده و آنها را انفاق نمی کنند از اینرو به عذاب درد آوری بشارتشان ده . در نتیجه این یهودیان و مسیحیان هستند که اگر ثروت کلان و بی حد و مرز جمع کنند و انفاق نکنند مورد خشم و عذاب الهی قرار می گیرند اما اگر این کار را یک مسلمان انجام دهد کار اشتباهی نکرده است.معاویه با برداشتن یک “واو” می خواست از قرآن اینگونه سو ء استفاده  کند اما ابوذر که سالها مهر سکوت بر لب زده بود غرید و در مقابل چنین خیانتی ایستاد چون معنای درست آیه با واو اینگونه

می شود که دو دسته جهنمی هستند؛دسته اول: اهبار یهودی و رهبان مسیحی با آن خصوصیاتی که در آیه ذکر شده است (مثل خوردن مال مردم )

و دسته دوم : مسلمانان و غیر مسلمانانی که ثروت کلان بدست آورده اند و از انفاق آن خود داری می کنندلازم به ذکر است که در این عکس العمل جناب ابوذر تنها نبوده و برخی دیگر از مسلمانان نیز او را همراهی میکردند که این خود میزان شدت اهتمام مسلمانان برای حفظ قرآن از هر گونه کم و یا زیاد شده آیات و حتی کلمات و حروف می باشد .

درهاى طاعت را با بسم اللّه‏ گفتن بگشایید هرگاه یکى از شما وضو بگیرد وبسم اللّه‏ الرحمن الرحیم نگوید، شیطان در آن شریک است و اگر غذا بخورد و آب بنوشد یا لباس بپوشد و هر کارى که باید نام خدا را بر آن جارى سازد، انجام دهد و چنین نکند، شیطان در آن شریک است.

به گزارش شیعه آنلاین به نقل از ایسنا، گفتن بسم الله الرحمن الرحیم برای آغاز هر کار و فعالیتی همواره مورد تاکید بزرگان دین بوده و این سنت حسنه از ویژگی‌های مسلمانان به جهت شاهد و ناظر گرفتن خداوند بر تمام اعمال بندگان است.آنچه در پی می‌آید روایاتی است که مخاطبان ارجمند را با برکات این ذکر آسمانی بیشتر آشنا می‌کند.

* نوشتن حسنه

پیامبر صلى‏الله‏علیه ‏و ‏آله: إذا قالَ الْعَبدُ عِندَ مَنامِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ یَقولُ اللّه‏ُ: مَلائِکَتى! اُکتُبُوا بِالْحَسَناتِ نَفسَهُ إلَى الصَّباحِ؛

هرگاه بنده‏اى هنگام خوابش، بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بگوید، خداوند به فرشتگان مى ‏گوید: به تعداد نفس‏هایش تا صبح برایش حسنه بنویسید. (جامع الأخبار، ص 42)

ادامه »

مسئله امید در فرهنگ اسلامی اهمیت زیادی دارد و قرآن برای تشویق انسان به کارهای شایسته تاکید زیادی بر امید کرده است.آنچه در این باره در قرآن مطرح شده عمدتا بر روی امید به رحمت و بخشش خداوند متمرکز است. مساله امید در قرآن در بالاترین سطح ممکن ، روزنه ای برای تبدیل وضعیت از “گنه کار“ به ” بخشیده شده “و تبدیل از کسی که قرار است در دوزخ مجازات شود به کسی که رحمت خدا شامل حالش می شود ،مطرح شده است.در تفسیر فرات از بشربن شریح نقل شده که می گوید:روزی از امام باقر (ع) پرسیدم:“امید بخش ترین آیه قرآن کدام آیه است؟” حضرت فرمود:“اطرافیان شما در این باره چه نظری دارند؟” گفتم:آنها معتقدند آیه قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوامن رحمت الله ای بندگان من که بر نفس خویش اسراف کرده اید ازرحمت خدا نا امید نباشید امیدوار کننده ترین آیه قرآن است.” حضرت فرمود :اما ما اهل بیت چنین نظری نداریم.” پرسیدم:پس نظر شما در این مورد چیست؟” فرمودند:آیه ولسوف یعطیک ربک فترضی و پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد کرد که راضی شوی امید بخش ترین آیه قرآن است و منظور از آنشفاعت است.” سپس ادامه دادند:یکی از دلایل ترجیح این آیه این است که در آیه مورد نظر شما شرط برخورداری از آن رحمت واسعه ،توبه و تسلیم و عمل نیک اعلام شده است اما در آیه مربوط به شفاعت ، هیچ قید و شرطی جزرضایت پیامبر مهربانی و رحمت وجود ندارد.”