داشمندی به دیدار مردی زاهد و پرهیز کار رفت و از یکی از آشنایان او سنی زشت نقل کرد.زاهد گفت دیر که دیدن من آمده ای و اکنون نیز که آمده ای سه گناه کرده ای :یکی آن که مرا نسبت به برادر دینی خود بدبین ساخته ای/دوم آن که دل راحت و آسوده مرا به این سخن مشغول نمودی/سوم اینکه خود را در معرض تهمت سخن چینی قرار داده ای.

شرح حدیثی از حضرت امام جعفرصادق علیه‌السلام توسط حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای

«قَالَ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع مَنْ لَمْ یَكُنْ لَهُ وَاعِظٌ مِنْ قَلْبِهِ وَ زَاجِرٌ مِنْ نَفْسِهِ وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ قَرِینٌ مُرْشِدٌ اسْتَمْكَنَ عَدُوَّهُ مِنْ عُنُقِه»
شافی، صفحه‌ى 652

فى الفقیه، عن الصّادق (علیه‌السّلام) [حضرت امام جعفر صادق علیه‌السّلام فرمودند]: «من لم یكن له واعظ من قلبه و زاجر من نفسه و لم یكن له قرین مرشد استمكن عدوّه من عنقه». اولین چیزى كه موجب میشود كه انسان بتواند در مقابل دشمنش - كه مراد، شیطان است - ایستادگى كند و مانع بشود از تصرف دشمن و تسلط دشمن، [این است كه:] «واعظ من قلبه»؛ از قلب خود واعظى براى خود داشته باشد. قلب متذكر بیدار، انسان را نصیحت میكند، موعظه میكند. یكى از بهترین وسائلِ اینكه انسان قلب را وادار كند به موعظه‌ى خود و فعال كند در موعظه‌ى خود، همین دعاهاست، دعاهاى مأثور - صحیفه‌ى سجادیه و سایر دعاها - و سحرخیزى؛ اینها دل انسان را به عنوان یك ناصح براى انسان قرار میدهد. اول این است: «واعظ من قلبه».

[دوم اینكه:] «و زاجر من نفسه»؛ از درونِ خود یك زجركننده‌اى، منع‌كننده‌اى، هشداردهنده‌اى داشته باشد. اگر این دو تا نبود، «و لم یكن له قرین مرشد»، یك دوستى، همراهى كه او را ارشاد كند، به او كمك كند، راهنمائى كند، این را هم نداشته باشد - كه این، سومى است - كه اگر چنانچه از درون، انسان نتوانست خودش را هدایت كند و مهار نفسِ خودش را در دست بگیرد، [باید] دوستى داشته باشد، همراهى داشته باشد، همینى كه فرمودند: «من یذكّركم اللَّه رؤیته»، كه دیدار او شما را به یاد خدا بیندازد؛ اگر این هم نبود، «استمكن عدوّه من عنقه»؛ خود را در مقابل دشمنِ خود مطیع كرده است؛ دشمنِ خود را مسلط كرده است بر خود و بر گردن خود، كه سوار بشود. كه [منظور از] دشمن، همان شیطان است. اینها لازم است. از درون خود، انسان، خود را نصیحت كند. بهترین نصحیت كننده‌ى انسان، خود انسان است؛ چون از خودش انسان گله‌مند نمیشود. هر كسى انسان را نصیحت كند، اگر قدرى لحن او تند باشد، انسان از او گله‌مند میشود؛ اما خود انسان، خودش را نصیحت كند؛ دشنام بدهد به خودش، ملامت كند، سرزنش كند خودش را؛ اینها خیلى مؤثر است. موعظه كند، زجر كند. در كنار اینها، یا به جاى اینها اگر نبود، آن وقت دوست، رفیق، كه دستگیرى كند انسان را.

ایام هفته

امام صادق(ع) فرمودند: روز شنبه روز ماست، و روز یک شنبه از آن شیعیان ماست، و روز دوشنبه از آن دشمنان ماست، و روز سه شنبه از آن بنی امیه است ، و روز چهارشنبه روز نوشیدن دوا است ، و روز پنج شنبه روز بر آورده شدن حوایج و برای نظافت کردن و عطر زدن است ، و روز جمعه عید مسلمانان است ، از عید فطر و قربان بهتر است ولکن عید غدیر خم بهترین عیدهاست. و امام قائم ما خانواده ، روز جمعه ظهور می کند . و قیمات هم در روز جمعه بر پا می شود . در روز جمعه ((هیچ عملی افضل و بهتر از صلوات بر محمد(ص) و آلش نیست))

قصه امشب

قصه اول

طیر صلوات

گویند خدواند، در بعضی از دریاها درختی آفریده است، و نیز طایری که شش هزار بال دارد و در هر بالی شش هزار پر دارد که اسمش طیر صلوات است و بر روی آن درخت زندگی می کند. پس هر گاه یک نفر بگوید(( اللهم صل علی محمد و آل محمد)) آن مرغ در آب دریا فرو می رود، بر روی آن درخت می نشیند از بال و پرهایش قطره قطره آب می ریزد . سپس خدواند از هر قطره ای ملکی را خلق می نماید که برای آن صلوات فرستنده تا روز قیامت استغفار نمایند.

قصه دوم

قصرهای ناتمام

ادامه »

تا نام تو برده می‏شود، چراغ‏های صلوات، در جان لحظه‏ها فروزان می‏شوند. تا فضیلتی از تو گفته می‏شود، دل‏ها از بوی گل محمدی زنده می‏شوند. یاد نویدبخش تو، درب‏های صبح را به رویِ ما می‏گشاید. قرآن تو، نزدیک‏ترین راه رهایی است و نهج‏الفصاحه‏ات، پاک‏ترین مبحث بندگی.
قرآن، معجزه‏ای است که از دست‏های روشن تو به ما رسید و مرهمی شد بر داغ‏های همه روزه بشریت.

نهج‏الفصاحه، سرزمین پهناور دوستی است، زمزمه‏های بهاری گنجشکان بر درخت است که روبه‏روی لحظات خستگی انسان، قد می‏کشد.
دنیا، شاداب و جوان می‏ماند؛ اگر سطری از اندرزهای تو را به کار بندد؛ همچنان‏که منبر و مسجد و مأذنه از ذکر و نام تو فعال مانده‏اند.
تو را نشناختیم.

یا رسول اللّه‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، تو را نشناخته‏ایم و فقط می‏دانیم که نامت بر همه کائنات ترجیح دارد. چگونه می‏توان شعاع دایره خوبی‏هایت را ترسیم کرد؟ «مدینه» با آن عظمتش، هیچ‏گاه ادعا نمی‏کند که تو را شناخته است.

چگونه در خیال خام دنیا، رفتاری برای هم اعصار می‏گنجید؟

یا نبی اللّه‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ! مگر می‏توان بر سنت شریف تو بوسه نزد؛ حال آنکه پاسخ‏گوی تمام نیازهای روز است؟! این درست که تو را نشناخته‏ایم، اما همه هستی ما از احترام به نامت می‏گوید که بیت بیت، قصیده‏های روشن در دل‏ها می‏کاری و نور می‏پاشی در چشم‏های خاک.

آن دم که جمله عالم آفریدند /گویا ملائک از حق هم شنیدند

صلوات بر محمدو آل احمد/صلوات یاحبیبی یا محمد

قصه اول

پیامبر اکرم (ص) فرمود : کاروانی از فرشتگان به امر پروردگار در جهان حرکت میکنند و هنگامی که به جلسه ذکر و صلوات میرسند ، به یکدیگر میگویند : فرود آییم.زمانی که پیاده میشوند ، اهل جلسه را هنگام دعا با ذکر آمین ، یاری کرده و نیز اهل جلسه را هنگام صلوات کمک و همراهی میکنند و در پایان به یکدیگر می گویند : خوشا به حال افراد این جلسه که خدا آنان را آمرزید. آثار برکات صلوات

قصه دوم

ادامه »

بعضی افراد نمی‎توانند از خودشان و عادت‎های شان بگذرند! اگر كسی نتواند كارهای خوبی مانند نماز غفیله و زیارت عاشورا و … را به خاطر انجام وظیفه‎ای كه در آن لحظه بر عهده ی اوست ترك كند، هیچ ارزشی ندارد. رساندن مادر به بیمارستان مهم‎تر است یا خواندن زیارت عاشورا؟! كار مردم را راه انداختن مهم‎تر است یا خواندن نماز غفیله؟!

همیشه و در همه حال از ما انجام وظیفه را خواسته‎اند! از ما بندگی خواسته‎اند نه عبادت! شیطان هزاران سال عبادت كرد اما بنده ی خدا نشد چون نتوانست به خاطر خدا از خودش بگذرد. داستان‎های زیادی هست كه در آنها انجام بعضی كارهای كوچك كه اكثرا جنبه ی از خودگذشتگی دارد انسان‎های علی الظاهر آلوده را به جاهای بزرگی رسانده است. باید گذشت تا رسید!