ایام هفته

امام صادق(ع) فرمودند: روز شنبه روز ماست، و روز یک شنبه از آن شیعیان ماست، و روز دوشنبه از آن دشمنان ماست، و روز سه شنبه از آن بنی امیه است ، و روز چهارشنبه روز نوشیدن دوا است ، و روز پنج شنبه روز بر آورده شدن حوایج و برای نظافت کردن و عطر زدن است ، و روز جمعه عید مسلمانان است ، از عید فطر و قربان بهتر است ولکن عید غدیر خم بهترین عیدهاست. و امام قائم ما خانواده ، روز جمعه ظهور می کند . و قیمات هم در روز جمعه بر پا می شود . در روز جمعه ((هیچ عملی افضل و بهتر از صلوات بر محمد(ص) و آلش نیست))

قصه امشب

قصه اول

طیر صلوات

گویند خدواند، در بعضی از دریاها درختی آفریده است، و نیز طایری که شش هزار بال دارد و در هر بالی شش هزار پر دارد که اسمش طیر صلوات است و بر روی آن درخت زندگی می کند. پس هر گاه یک نفر بگوید(( اللهم صل علی محمد و آل محمد)) آن مرغ در آب دریا فرو می رود، بر روی آن درخت می نشیند از بال و پرهایش قطره قطره آب می ریزد . سپس خدواند از هر قطره ای ملکی را خلق می نماید که برای آن صلوات فرستنده تا روز قیامت استغفار نمایند.

قصه دوم

قصرهای ناتمام

ادامه »

تا نام تو برده می‏شود، چراغ‏های صلوات، در جان لحظه‏ها فروزان می‏شوند. تا فضیلتی از تو گفته می‏شود، دل‏ها از بوی گل محمدی زنده می‏شوند. یاد نویدبخش تو، درب‏های صبح را به رویِ ما می‏گشاید. قرآن تو، نزدیک‏ترین راه رهایی است و نهج‏الفصاحه‏ات، پاک‏ترین مبحث بندگی.
قرآن، معجزه‏ای است که از دست‏های روشن تو به ما رسید و مرهمی شد بر داغ‏های همه روزه بشریت.

نهج‏الفصاحه، سرزمین پهناور دوستی است، زمزمه‏های بهاری گنجشکان بر درخت است که روبه‏روی لحظات خستگی انسان، قد می‏کشد.
دنیا، شاداب و جوان می‏ماند؛ اگر سطری از اندرزهای تو را به کار بندد؛ همچنان‏که منبر و مسجد و مأذنه از ذکر و نام تو فعال مانده‏اند.
تو را نشناختیم.

یا رسول اللّه‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، تو را نشناخته‏ایم و فقط می‏دانیم که نامت بر همه کائنات ترجیح دارد. چگونه می‏توان شعاع دایره خوبی‏هایت را ترسیم کرد؟ «مدینه» با آن عظمتش، هیچ‏گاه ادعا نمی‏کند که تو را شناخته است.

چگونه در خیال خام دنیا، رفتاری برای هم اعصار می‏گنجید؟

یا نبی اللّه‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ! مگر می‏توان بر سنت شریف تو بوسه نزد؛ حال آنکه پاسخ‏گوی تمام نیازهای روز است؟! این درست که تو را نشناخته‏ایم، اما همه هستی ما از احترام به نامت می‏گوید که بیت بیت، قصیده‏های روشن در دل‏ها می‏کاری و نور می‏پاشی در چشم‏های خاک.

آن دم که جمله عالم آفریدند /گویا ملائک از حق هم شنیدند

صلوات بر محمدو آل احمد/صلوات یاحبیبی یا محمد

قصه اول

پیامبر اکرم (ص) فرمود : کاروانی از فرشتگان به امر پروردگار در جهان حرکت میکنند و هنگامی که به جلسه ذکر و صلوات میرسند ، به یکدیگر میگویند : فرود آییم.زمانی که پیاده میشوند ، اهل جلسه را هنگام دعا با ذکر آمین ، یاری کرده و نیز اهل جلسه را هنگام صلوات کمک و همراهی میکنند و در پایان به یکدیگر می گویند : خوشا به حال افراد این جلسه که خدا آنان را آمرزید. آثار برکات صلوات

قصه دوم

ادامه »

بعضی افراد نمی‎توانند از خودشان و عادت‎های شان بگذرند! اگر كسی نتواند كارهای خوبی مانند نماز غفیله و زیارت عاشورا و … را به خاطر انجام وظیفه‎ای كه در آن لحظه بر عهده ی اوست ترك كند، هیچ ارزشی ندارد. رساندن مادر به بیمارستان مهم‎تر است یا خواندن زیارت عاشورا؟! كار مردم را راه انداختن مهم‎تر است یا خواندن نماز غفیله؟!

همیشه و در همه حال از ما انجام وظیفه را خواسته‎اند! از ما بندگی خواسته‎اند نه عبادت! شیطان هزاران سال عبادت كرد اما بنده ی خدا نشد چون نتوانست به خاطر خدا از خودش بگذرد. داستان‎های زیادی هست كه در آنها انجام بعضی كارهای كوچك كه اكثرا جنبه ی از خودگذشتگی دارد انسان‎های علی الظاهر آلوده را به جاهای بزرگی رسانده است. باید گذشت تا رسید!

وَ لا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولاً . كُلُّ ذلِكَ كانَ سَیِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهاً

و در زمین با تكبّر و سرمستى راه مرو، قطعاً تو زمین را نخواهى شكافت و در بلندى به كوه‏ها نخواهى رسید.همه‏ى اینها، گناهش نزد پروردگارت ناپسند است.

از جامعیت اسلام اینکه علاوه بر مسائل اعتقادی سیاسی نظامی و اقتصادی برای کارهای جزیی مانند رفت و آمد بیرون خانه نیز دستور دارد  از جمله :

الف: «وَ اقْصِدْ فِی مَشْیِكَ» در راه رفتن، میانه‏رو باش.

ب: «وَ لا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحاً» در زمین با تكبّر و سرمستى راه نرو.

ج: «وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً» بندگان خدا آنانند كه در زمین با آرامش و بى‏تكبّر راه مى‏روند.

د: از قارون ثروتمند هم انتقاد مى‏كند كه هنگام عبور در كوچه و بازار، با تكبّر و جلال و جبروت ظاهر مى‏شد.

در سیره‏ى پیامبر اسلام است كه وى حتّى روز فتح مكّه بر الاغى بدون پالان سوار شد.

امام حسن مجتبى علیه السلام نیز با داشتن مركب‏هاى زیاد، پیاده به مكّه مى‏رفت. اینها نشانه‏ى فروتنى اولیاى دین است. حضرت على علیه السلام نیز از اوصاف متّقین، راه رفتن متواضعانه را بر مى‏شمارد. «و مشیهم التواضع‏».

اگر باور کرده‌ای که حسودی؛ هر جا می‌روی، از خوبی‌های کسی که به او حسادت می‌کنی، تعریف کن و آنقدر تکرار کن تا واژه‌های تعریفت بر جانت بنشینند و از درون قلبت دوستش داشته باشی… و یقین داشته باش که محبت، محبت خواهد آورد.

اگر با دیدن کسی که به او حسودی‌ات می‌شود، چیزی از درونت می‌جوشد و مجبورت می‌کند که با او رفتار مناسبی نکنی؛ خودت را مجبور کن بیش از همیشه به او احترام بگذاری.

پیامبر اکرم(ص) فرمود: خداوند در قیامت، با بنده‌ای که در دنیا خیرخواه مردم بوده، با احترام فراوان برخورد خواهد کرد.

بزرگان معتقدند حسادت، از همه صفت‌های ناشایسته دیگر بزرگ‌تر و پردردسرتر است… زیرا آدم‌ها مدام در تلاشند و تا حسود سعی می‌کند با داشته و ثروت کسی کنار بیاید، متوجه می‌شود داشته دیگری به دست طرف مقابل او رسیده… برای همین هم آدم حسود، همیشه در حال غصه خوردن است!